᯽━─━─‹ ›─━─━᯽
               ᖘᥲɾ੮Ꭵ Һο੮


- مش رجب، چیه؟

- یواشکی پارتی اومدی؟

- نخیرم، من اصلا نمیدونستم پارتی درکاره، فکر کردم یه مهمونی دخترونه ساده اس.

دستاش رو توی جیبش فرو کرد.
- حتما گول رفیق نابابت رو خوردی.

کاش رفیق بود اینقدر نمیسوختم.
 اهانی که خداحافظی کردم و رفتم.


...

در خونه رو آروم باز کردم، خونه تو سکوت مطلق فرو رفته بود.

کفشامو بیرون اوردم و هنوز قدم اول رو برنداشته بودم که صدای سوهان روحم بلند شد.

- تا این موقع شب کجا بودی؟
 ابرویی بالا انداختم:
- چرا باید بهت جواب پس بدم؟ برو ببین دختر خودت کجاست!

پوزخندی زد.
- دختر من مثل تو نیست تو خیابونا ول بشه.

لبم رو کج کرد.
- عه چه جالب!

- با مادرت درست حرف بزن.

به بابا که دست به سینه ایستاده بود خیره شدم، مطمعنم باز مغزشو شستشو داده.

- اولا مامان مرده و هیچکس جاشو نمیگیره، دوما من خیابونی نیستم، با دخترت قرار بود یه جشن ساده بریم ولی سر از پارتی دراوردم.

                      ᖘᥲɾ੮Ꭵ ɦο੮
᯽━─━─‹ ›─━─━᯽
࿐