کلبه کتاب

قدمی به عقب برداشتم و نگاهم میخ سگک کمربند بود. 
تنم گر گرفته و جهنم رو توی چشمای اون مرد میدیدم.
داغ و سوزاننده و ترسناک .

قسمت چرمی رو دور دستش پیچید و کمربند و تکون داد.
می‌خواست منو با اون تیکه فلز بزنه؟
جوابش و خیلی زود فهمیدم. 
وقتی که برق فلز توی چشمم افتاد و سگک روی تنم نشست.
دندونام و روی هم فشار دادم و تا جیغ نزنم.

 هرمز خان میزد.
بی‌رحمانه و با تمام زورش. 
کمربند و عقب میبرد و انتقام مرگ خواهرش و از تن و بدنم می‌گرفت.
اشک چشمام تبدیل به سیل شده بود و روی گونه هام فرود میومد.
اونقدر زده بود که پاهام شل شد و روی زمین افتادم.

از درد توی خودم میچیدم و توی دلم ضجه میزدم.ولی  لب به شکایت و التماس باز نکردم.
شاید اینجوری یکم داغ دلش آروم می‌گرفت.
شاید مرگ خواهرش و فراموش میکرد.
شاید...

لرزش تنم دیگه دست خودم نبودم.
سگک که روی تنم میخورد استخوان هام تیر می‌کشید.
بدنم شیون میکرد.
بالاخره کمربند رو روی تخت انداخت و کنارم روی زانوهاش نشست.
از ترس خودم و عقب کشیدم اما هرمز خان بی توجه به ترسم گفت:
-کارت و درست انجام بده من حوصله نعش کشی ندارم
بعد از ظهر میای اتاق و مرتب میکنی
شب مهمون دارم