کلبه کتاب

با صدای هرمز خان خودم و یکم عقب کشیدم،هنوز به خاطر کتکای صبح ازش میترسیدم.
خواهر و برادر همدیگه رو تو آغوش کشیدن و منو ندیمه همونجا وایساده بودیم تا بالاخره از هم جدا شدن و هرمز با دیدن من انگار بهش صاعقه اصابت کرده بود. 
چشمای به خون نشسته و دستای مشت شده ش برام خط و نشون میکشیدن.

همه چیز و دوباره یادش اومده بود که دندون روی هم سابید و گفت:
-امشب مهمون دارم
میری اتاقم و آماده میکنی 
مریم راهنماییت میکنه 
همون طورکه دستور دادم عمل میکنی
حالا از  جلوی چشمام گمشو

وقتی پیش چند نفر بهت توهین میشه و تو کاری از دستت برنمیاد شبیه خوردن ابجوشه.
از درون میسوزی و جزغاله میشه.

همون طورکه "چشم اقا" رو زیر لب زمزمه میکردم ساک و از ندیمه گرفتم و از سالن بیرون زدم. 
اول ساک و بردم توی انباری تا سر وقت بپوشم و دوباره برگشتم عمارت.
مریم خانوم چیزای لازم رو بهم گفت و من بعد از برداشتن وسایل از پله ها بالا رفتم.

اول اتاق رو حسابی گردگیری کردم و زمین رو دستمال کشیدم.
وقتی به خودم اومدم هوا تاریک شده بود.
دستام از اون همه سابیدن درد میکرد ولی هنوز کلی کار داشتم.
تخت و مرتب کردم و بعد رفتم سراغ حموم.