کلبه کتاب



نگاه از چشمانش میگیرم و به سختی لب میزنم
- باشه .
قدمی فاصله میگیرم و قبل از آن که حرف دیگری بزند به سالن برمی گردم.
تمام مدت حضور مادرش در خانه لبخند میزنم.
تظاهر میکنم
و در جواب نصیحتها و شگردهای زنانه ای که برای به دام انداختن پسرش برایم می گوید تنها چشم تحویل میدهم.
بالاخره زمان هر چند سخت و طاقت فرسا سپری میشود .
وقت رفتن فرا میرسد و همه چیز با یک خداحافظی پایان می یابد.
نگاه خسته ام را از عقربههای ساعت که از نیمه شب هم گذشته بودند میگیرم و از
روی کاناپه بلند میشوم
حوصله نداشتم ..
نمیخواستم منتظر برگشت هامون به خانه بمانم. ترجیح میدادم دیگر امشب با او چشم در چشم نشوم.
به سمت اتاقم راه میفتم و میان راه لامپهای روشن مانده در سالن را یکی یکی
خاموش میکنم.
وارد اتاقم میشوم. لباس خوابم را میپوشم مسواکم را میزنم و روی تخت دراز
میکشم.
هوا کمی گرم است ، دلم حمام میخواهد اما پلکهای سنگین شده ام حتی فرصت تصورش را هم نمی دهند.
هنوز کامل غرق نشده ام و میان خواب و بیداری معلق مانده ام که با صدای برهم کوبیده شدن درب ورودی پلک میزنم و وحشت زده سر جا می نشینم.