کلبه کتاب



هاج و واج دور و اطرافم را نگاه میکنم. هامون برگشته بود؟
خم میشوم آباژور را روشن میکنم و از تخت پایین میایم
دستی به موهای درهم ریخته ام میکشم و پس از گذشت چندثانیه ترس و اضطراب را کنار میگذارم و از اتاق خارج میشوم.
سکوت و تاریکی مطلقی که خانه را فرا گرفته بود کمی می ترساندم .
لحظه ای می ایستم و اجازه میدهم چشمانم به این تاریکی عادت کنند .
دیدم که بهتر میشود باز هم راه میافتم جلو می روم و همزمان چشمانم در اطراف می چرخد.
بالاخره می بینمش.
در آن تاریکی روی مبل تک نفره ای نشسته و سرش را میان دستانش گرفته بود.
می ایستم. دست روی دیوار کنارم میکشم و کلید برق را میزنم .
فضا کمی روشن میشود و حالا واضح تر می بینمش .
با قدم های لرزان جلو می روم .
نزدیکش میشوم و به آرامی صدایش میزنم
هامون
جواب نمی دهد، هیچ حرکتی نمی کند انگار که اصلا صدایم را نشنیده است.
با تردید دست جلو میبرم شانه اش را لمس میکنم لب باز میکنم باز هم صدایش بزنم که دستم را با شدت پس میزند و به عقب هلم میدهد