کلبه کتاب

زیر شکمم تیری می کشد، از درد ناله ای سر می دهم!

- جان دلم حورا! ببخشید عزیزم امشب یکم خشن شدم.

با نفس نفس به صورت خیس از عرقش خیره می شوم...

- چیزی نیست عزیزم، با این حجم از خشونت این درد عادیه...

نیش خندی میزند که چانه و گونه ی چپش چال می شود! در دل قربان صدقه اش می روم!
دست به ته ریش خیس از عرقش می کشم.

سرش را پایین آورده و روی بر امدگی سینه‌ام میگذارد، همزمان که تکانی به کمرش می‌دهد، با صدایی بم زمزمه میکند:

- کاشکی امشب بشه!

دست میان موهایش فرو کردم و پر از بغض لب زدم:

- نمیشه، من بچه دار نمیشم! مامانت روز به روز داره بیشتر فشار میاره!

از بغض صدایم اخم کرده سر بالا میگیرد و پر از حرص و طمع چانه‌ام را میان انگشت‌های مردانه‌اش میگیرد و میگوید:

- شما اینطوری واسم لب تاب میدی نمیگی من یه دور دیگه دلم میخواد ترتیبتو بدم؟ بعدشم من بچه نمیخوام، بخاطر خودت دارم این فشارو تحمل میکنم دردونه‌ی قباد.

اول روی لب‌های لرزانم و بعد بالای سینه‌ام را می‌بوسد و می‌گوید:

- گریه نکن! لعنت به کسی که اشکتو در میاره!