_ خب مگه باید نگاهم کنی؟
_ نه یعنی روم نمیشه تو چشمات نگاه کنم
_ خب نکن!
متعجب از این رفتارش سرم رو بالا آوردم 
که با صورت خشک و جدی و سردش روبرو شدم!
چطور انقدر سریع تغییر موضع میداد؟
چطور انقدر زود احساسات و حالت صورتش عوض میشد؟
تا چند دقیقه ی پیش داشت مثل یه بچه ی تخس و شیطون میدوید و میخندید و حالا اینطور  با جدیت داشت نگاهم میکرد!
چرا اینطوری رفتار میکرد؟
 مگه من از قصد خودمو انداختم که اینطوری میکنه؟
جدیتش باعث شد منم جدی بشم و اخمام درهم بشه!
_ بریم؟
درجوابش فقط سرم رو تکون دادم و پشت سرش راه افتادم؛ بی حرف سوار ماشین شدیم و اونم همچنان با اون صورت جدی و سردش به راه افتاد...