᯽━─━─‹ ›─━─━᯽
               ᖘᥲɾ੮Ꭵ Һο੮


بلند بلند خندیدم.
- کی به کی میگه سلیطه، آخه تو حـ....روم ز... افتادی دنبال بابای منو و زندگی مامانم رو خراب کردی.

یهو بابا چنان سیلی توی گوشم خوابند که نطقم پرید.
- خوب کردم، مادرت لیاقت این زندگی و رفاه رو نداشت... حالا هم خوب شد که مرد کاش تو هم همراه مادرت می مردی.

قلبم از حرفاش تیر کشید...

نفسم به سختی بالا می اومد.
سانیا و مینو با لبخند نگام می کردن.

آب دماغمو بالا کشیدم و سرم رو تند تند تکون دادم.
- ب..باشه حالا که اینو میخوای، نمیزارم آرزو به دل بمونی.

تند تند از پله ها بالا رفتم، تمام مدارک و وسیله هام رو توی کیفم انداختم که در اتاق باز شد.

مینو لبخند کجی زد.
- خوشحالمون میکنی هرچی زودتر اینجا رو ترک کنی.

چند قدم بهش نزدیک شدم.
- خیلی حقیری، تقاص این کارتو پس می دی.
            
              ᖘᥲɾ੮Ꭵ ɦο੮
᯽━─━─‹ ›─━─━᯽