کلبه کتاب

تا نزدیک درِ خانه بدرقه اش می کنم و بعد از رفتنش وارد خانه می‌شوم..

چشمم به کیانا و مادرش افتاد که در چهارچوب درب اشپزخانه ایستاده و نگاهم می‌کنند!
سعی کردم با لبخندی کوتاه حسن نیتم را نشان بدهم و به ارامی گفتم:

- سلام صبحتون بخیر مادرجون! خوبی کیانا جانم؟

پشتِ چشمی برایم نازک کرد و بدون اینکه جواب سلامم را بدهد وارد اشپزخانه شد.

بر خلاف او مادرش در چهارچوب در ایستاد و با غیض به سر تا پایم نگاه کرد و گفت:

- این همه به قباد میچسبی، نتیجه‌ایم دیدی؟ 

نیش کلامش تا انتهای جانم را سوزاند..
سر پایین گرفتم و با انگشت‌های دستم مشغول بازی کردن شدم و گفتم:

- ب...بله! امروز میخوام برم جواب ازمایشمو بگیرم!

پوزخندی که زد نمکی شد بر روی زخم‌هایم!

- ما که چیزی ندیدیم از این همه ازمایش! خیله خب بیا یه لقمه نون بخور بعد برو!

به اندازه‌ی کافی نیش و کنایه خورده بودم که دیگر میلی برای صبحانه خوردن نداشته باشم!

-ممنون میرم لباس بپوشم...

بی طرف دستی به پشت سرش تکان داد....بغض گلویم را تر کرد... به سمت اتاق می روم....بافت طوسی رنگم را به تن می زنم.....