کلبه کتاب

با استرس به ساعت مچی دور دستم خیره می شوم! ساعت به کند ترین لحظه حرکت میکند و قلب من هزاران بار می ایستد و دوباره جان می گیرد...

کاشی های کفِ آزمایشگاه را دیگر از بَر بودم ! مگر یک آزمایش چقدر طول می کشید.

-خانم حورا آسایش! 

پایم به کفِ آزمایشگاه کوبیده شد! توان حرکت کردن نداشتم، دوباره صدایم پشت میکروفن، مجدد تکرار شد.
استرسم را از لا به لای دست و پایم جمع کردم. به طرف پیشخوان رفتم.

-حورا آسایشم!

-سلام عزیزم! آزمایش بارداری بود درسته عزیزم؟ 

لبم را تر میکنم و جواب می دهم:

-ب.. بله! 

لبخندی می زند که استرسم را بیشتر می کند...

-چرا اینقدر میترسی؟! بفرما اینم برگه آزمایش!

دستان لرزانم را از هم باز میکنم و برگه ی آزمایش را از او میگیرم، دستانم سِر شده و می‌لرزد، به آرامی برگه ی آزمایش را باز می کنم!
به دنبال جواب بی خوابی هایم می گردم اما چیزی نمی‌فهمم.

- ببخشید .... میشه...میشه این برگه رو بخونید برام!؟ چیزی متوجه نمیشم!

لبخند به لب برگه را از دستم گرفته و مشغول خواندنش می شود، چندی مکث کرده و سپس میگوید:

- نَگتیوه عزیزم انشالله دفعه‌ی بعد!

گیج و منگ خیره‌اش می شوم، نگتیو دیگر چه کوفتی بود؟ نفهمی را که از صورتم خواند به آرامی لبخندی تحویلم داد و گفت:

- منفیه گلم! باردار نیستی!