کلبه کتاب

مربــــای پـــرتقال


خودش را زیر ماشین می‌کشد.

- بسم الله... 

کمی با دل وروده‌ی ماشین ور می‌رود.
دیگر آنقدری زبده شده که نقص های ماشین ها را در کمتر از پنج دقیقه پیدا کند‌.
سخت در انجام کارش غرق شده بود، که صدای نالان دختری حواسش را پرت می‌کند.

- ببخشید؟ کسی اینجا نیست؟

منتظر جواب اوستا کارش می‌ماند.
خبری نمی‌شود که دخترک دوباره صدا می‌کند:

- ببخشید؟ 

سیاوش از زیر ماشین سرک می‌کشد.
سر تا پای دخترک فریاد می‌زند اهل این حوالی نیست.
با پایش تخت فلزی را هول می‌دهد و از زیر ماشین بیرون می‌آید.

- بفرما آبجی در خدمتم.

سوگند سریع نگاهش را سمتش می‌چرخاند.
با اشتیاق شروع به صحبت می‌کند.

- سلام آقا من ماشینم یه چهار راه پایین تر خاموش شده. گوشیم هم خونه جا گذاشتم. شماره‌ی هیچ کس هم حفظ نیستم.

سیاوش همینطور که سرتاپای دختر را از نظر می گذراند و به حرف هایش گوش می‌کند؛ در دل می‌گوید:

- دختره از دنیا فارغه قشنگ. از هفت دولت آزاد. به خودش زحمت نداده یه شماره هم حفظ کنه!