کلبه کتاب

مربــــای پـــرتقال


سیاوش که بی‌تفاوت، تایید می‌کند؛ دنیا دور سر سوگند چرخ می‌خورد...
شاید تنها یک تشابه اسمی ساده باشد.
و شاید که او کلید یک سال جستجوی بیهوده‌اش باشد!
فعلا نباید چیزی بفهمد.
پس سعی می‌کند با سوالی نامحسوس یک به یک احتمال ها را کنار بزند. 

- یه سوال شخصی می‌تونم بپرسم؟

سیاوش ابروهاش درهم گره می‌خورد.
می‌ترسد یکم دیگر به دخترک رو دهد رسماً سوار کولش شود.

- نه!

سوگند باید اعتمادش را جلب می‌کرد‌.
بحث سر پرونده‌ای بود که یکسال تمام درگیرش بوده!
تند تند مابقی تعهد نامه را پر می‌کند.
دسته چکش را بیرون می‌آورد و یک چک سفید امضا روی تعهد نامه می‌گذارد و تحویل سیاوش می‌دهد.

- به قیافه‌م نمی‌خوره چک بی محل بکشم نه؟

سیاوش دوباره لبش کج می‌شود.

- والا ما امام نیستیم علم غیب داشته باشیم از رو قیافه بفهمیم کی چند مرده حلاجه!

- فقط قبولش کن و بیا ماشین منو درست کن.

حالا دیگر جلسه‌ی کاری برایش مهم نیست.
دارد دست پر برمی‌گردد.
شاه ماهی صید کرده.
اگر و فقط اگر این سیاوش صرافیان همانی باشد که یک سال آزگار به دنبالش بوده...
چه ها که نمی‌کند چرخ روزگار و چه چرخ ها که نمی‌خورد!
آدمی از فردای خودش خبر ندارد.