کلبه کتاب

 

درباصدای قیژقیژ باز شد و عمو درحالی که انگشتش رو به نشونه ی سکوت کنار لبش گذاشته بود، آهسته گفت:

_بی سروصدا برو تو اتاق آتنا بخواب فردا مدرسه نمیری بمون حرف بزنیم!

بایادآوری مدرسه کوله پشتیمو که حالا خیلی سنگین شده بود، توی دستم جابجا کردم و به اجبار زیر لب چشم گفتم!

وارد خونه شدیم.. برعکس خونه ی عزیز که حمالی مثل بهار بیچاره صبح تاشب کار میکرد و همیشه هم کثیف بود، خونه ی عمواینا با وجود سه تا بچه، از تمیزی برق میزد!

صدای زن عمو ازتوی اتاق باعث شد ترسیده تکونی بخورم!

_کاظم تویی؟ اومدی؟

_آره خانم منم!

_میخو‌استی الانم نیای! به ساعت نگاه کردی؟ 

عادت کردی نصف شب میای خونه؟

عمو که انگار دلش نمیخواست من چیزی از حرف هاشون بشنوم گفت:

_مهمون داریم کتی جان.. 

_مهمون؟

چندثانیه بعد زن عمو از اتاقش اومد بیرون و چون من پشت سرش بودم متوجه من نشد

  به عمو که روبه روش بود نگاه کرد وگفت:

_سلام.. مهمونمون کیه؟ 

قبل از عمو به حرف اومدم وبا صدای آرومی سلام کردم..

_سلام زن عمو!

به طرف من برگشت و با تعجب یه تای ابروشو بالا انداخت وگفت:

_سلام.. خیرباشه انشاالله.. این وقت شب؟ چیزی شده؟

به وسایل دستم خیره شد و منتظر جواب شد!

معذب شدم.. نمیدونستم چه جوابی بدم که عمو به دادم رسید وجوابشو داد:

_چیزی نیست.. بهار چند روزی اینجا مهمون ماست..

کتی که انگار به جواب سوالش قانع نشده بود موشکافانه نگاهم کرد و ابرویی بالا انداخت که بازم عمو ادامه داد:

_مامان اینا اذیتش کردن و کتکش زدن، دلم نیومد تواون شرایط تنهاش بذارم..

بدون اینکه نگاهشو از من بگیره گفت:

 _دعوا واسه چی؟ باز چیکار کردی پیرزن بیچاره رو اذیت کردی؟

باحسرت سرمو پایین انداختم و باخودم گفتم..

قضاوت و محکوم کردن آدم های بیگناه، از خصوصیات بارز این خانواده است و قربون خدا برم چقدر خوب در وتخته هارو کنار هم می چینه.. چقدر این خانواده ها به هم میومدن!