کلبه کتاب

 

اون شب تاصبح خوابم نبرد و همش تصویر کمال بیشرف میومد تو ذهنم و بی اراده تموم بدنم میلرزید و یه جورایی حالتی مثل تشنج بهم دست میداد..

اونقدر گریه کرده بودم که چشم هام به سختی باز میشد و فقط حاله میدیدم!

بابیدار شدن آتنا تکونی به خودم دادم که متوجه من شد!

_آبجی بهار؟؟؟ بیدارم؟

_جانم؟ بله.. بیداری سفید برفی..

باخوشحالی خودشو از روی تخت انداخت تو بغلم وگفت:

_تواینجایی؟؟ کی اومدی؟ چرا بیدارم نکردی؟

دستمو دور گردنش حلقه کردم و گونه اش رو بوسیدم وگفتم:

_دیشب اومدم گل خوش بو! چه بوی خوبی میدی تو!

بی توجه به حرفم گفت:

_میخوای بری؟ میشه به مامان بگی امروز نرم مدرسه بمونیم پیش هم؟

_نخیر نمیشه فکرنکن نمیدونم امتحان ریاضی داری خانوم زرنگ!

با حرفم لب برچید و گفت:

_نه بخدا! بخاطر اون نیست..خب میشه تا برمیگردم نری؟ دلم میخواد پیشم باشی...

_نمیرم که! حتی چند روز میخوام بمونم!

باخوشحالی وچشم های گرد شده گفت:

 _واقعا؟ بگوجون آتنا گولم نمیزنی؟ 

خندیدم و ابروهامو تندتند بالا انداختم وگفتم:

_اوهوم...واقعا و جدی جدی چندروز پیشت هستم!

باخوشحالی دست هاشو به هم کوبید..

_ایول ایول.. خدایا شکرت!

یه دفعه انگار یاد چیزی افتاده باشه ذوقش فروکش کرد وبا غم دست هاشو روی چشم هام کشید وادامه داد:

_چقدر گریه کردی.. بازم کتکت زدن؟ بازم عزیز موهاتو کشید؟

بغض به گلوم چنگ زد اما بجاش لبخندزدم..

_نه عزیزم کسی اذیتم نکرده.. تو به این چیزا فکرنکن!

_یه رازی بگم بین خودمون میمونه؟

_هوم..! البته که میمونه!

_عزیز من رو هم دوست نداره.. وقتایی که بابا نیست بهم گیر میده! تازه یه بارم واسم دمپایی پرت کرد وخورد توسرم ولی به کسی نگفتم که دعوا نشه!