رمان | بادیگارد زورگو 

مرد بامزه ای بود.. باهمون حال بدهم میشد فهمید که میخواد منو بخندونه وروحیه بهم بده.
دوباره لبخند زدم که گفت:

_ ولی قبل ازاینکه بریم سراغ سوال بعدی باید بهت بگم اولین مریضی هستی که بعداز بیدار شدن به این قشنگی میخنده و لبخند زیبایی داری

سرم تیر کشید.. از درد زیاد اخم هامو توهم کشیدم و زیرلب بخاطر تعریفش زمزمه کردم:
_ ممنون

_عه... بازکه اخم کردی!! خب وقتی میخندی انقدر خوشگل میشی چرا اخم میکنی که انقدر زشت بشی آخه؟

چپ چپ نگاهش کردم و چیزی نگفتم و به این فکر کردم که حیف سن پدربزرگم رو داره وگرنه یه چیزی بهش میگفتم!

_ الان داری به این فکر میکنی حیف که همسن پدربزرگتم وگرنه یه جواب درست حسابی بهم میدادی نه؟

چشمام از تعجب درشت شد و با بهت بهش نگاه کردم که لبخند غرورآمیزی زد و گفت:

_ حال کردی؟ تله پاتی خوبی کردم مگه نه؟
_ اوهوم.
_  من حرف دل بیمارام رو خوب میفهمم