دست اون مرد هنوز روی بازوم بود که دزد اولی تا دیدش اومد 

و محکم دستشو از روی بازوم کنار زد و با عصبانیت گفت 

_ول کن دستشو جواد 

احساس کردم رئیس اونه و جواد ازش حساب میبره و وجود 

اون بود که باعث شده بود جواد از اولش بهم دست درازی 

نکنه.. 

از اینکه ازم حمایت کرده بود ته دلم یه قدردانی حس کردم 

بهش و ناخودآگاه گفتم 

_طالهای مامانم تو کشوی آخر کابینت آشپزخونه ست

رئیس که داشت قالیچه ها رو توی کیسه های مشکی میزاشت 

با تعجب سرشو برگردوند و نگاهی بهم کرد.. 

خودمم از حرفی که زده بودم تعجب کردم ولی بابام انقدر پول 

داشت که بازم برای مامانم طلا بخره و مامانم پیش عمه هام و 

خاله هام پز بده.. 

منم که باید به نوعی محبت دزد رئیس رو تلافی میکردم.. پس 

چی بهتر از قربانی کردن طلاای عزیز مادرم.. مخصوصا با 

مخالفتی که با عمل تغییر جنسیت من میکرد و با فحش هایی 

که به سمانه میداد حقش بود.. 

چقدر بدجنس بودم و ذره ای هم شرمنده نبودم..