کلبه کتاب

اولش احساس میکردم بدبخت شدم ولی بعدش که با 

خودم فکر کردم و یکم با رستا صحبت کردم دیدم اون 

بچه گناهی نداره؛منه خر دیگه نمیتونم قاتلم بشم. بعد این 

همه سختی شاید این بچه به دنیا بیاد و بشه مرحم دردم.


اینطوری دیگه نه به آیهان کاری دارم نه دیگه ازدواج 

میکنم؛میمونم و بچم رو بزرگ میکنم.

کل عمارت از این موضوع خوشحال بودن.

آقاجون بیشتر از قبل بهم توجه میکرد و میگفت اگه این 

بچه رو بدنیا بیاری کل دنیارو به پاش میریزم و منم از 

وضعیت زندگی بچم خیالم راحت بود.


فقط از روزی میترسیدم که بزرگ بشه و بگه مگه من بابا 

ندارم؟؟!