کلبه کتاب

-شما خواهر ایشون هستین؟

سرم را بالا و پایین میکنم
-بله جناب میشه بگید شاکیشون کیه.

تا دهان باز میکند، فریادی گوشم را خراش میدهد
-کدوم سگ پدری گفته جلومو بگیرین؟برو گمشو اونور.

سرم به سمت صدا میچرخد...

-دخترم، شاکیه شما ایشونه
آب دهانم را قورت میدهم و در بد دردسری افتاده ام...
نگاه میکنم به مردی شیک پوش با کلی آدم دورش. 

چشمانش کاسه ی خون و مشتانش درهم.
رگ های صورتش برجسته...
لبانم خشک شده و... چه بلایی سرمان آمده؟

میبینمش...
باعصبانیت قدم بر میدارد و برق کلت کمری اش چشمم را میزند...
او کیست که در جایی به این خطرناکی اسلحه حمل میکند؟

میبینم مشت هایی که به جان برادم میزند و دیگر نمیتوانم تکان بخورم...
دیگر چرا باید حرکت کنم وقتی میدانم این آخر راه است...
آخرین راهی که میرویم...
اخرین...

**