کلبه کتاب

پرونده ها را جلو میکشد و امضا میزند
-برو تا چند روزم جلو چشم نباش صفر

با ترس تند تند عقب میرود
-چش...چشم اقام...

در بسته میشود و او سیگار دیگری اتش میزند.

فهمیده بود قاتل کیست...
فهمیده بود کسی که جانش را کشته آن بی سروپای لات نبوده.

سیگار دیگری اتش میزند.
دود تمام اتاق را در بر میگیرد.
خواهرکش را چه میکرد.
قلب مادرش را کجای دلش میگذاشت.

غرق بود در مشکل و نیاز داشت به ناجی...
ناجی از جنس نسیم...
خنک...
و پر از حس خوب.

نسیمی که بوزد و روز های گرمش را تمام کند...

-باز کن... این در بی صاحابو باز کن

و صدای که این روز ها روی نروش میرفت...

تقه ای به در میخورد و بلافاصله در باز میشود.

و شاید تنها کسی بود که میتوانست بدون اجازه وارد شود
-اقام... باز دختره اومده دم در... چی دستور میفرمایید؟

میدانست برای چه امده بود.
دختر زرنگ و تیزی بود امکان نداشت بی‌خبر باشد از چیزی

-ماشینارو اماده کن میریم بیرون.

سیگارش را خاموش میکند و پا به آینده ای مجهول میگذارد...
آینده ای که بوی دردسر میداد...
ترسناک منزجر کننده

**