کلبه کتاب

-یواش دختر کوچولو، هیشش. صدات بپیچه به گوش کسی...حرفات برسه به دست کسی...کشته میشی...

اخمان درهمش، کور تر میشود
-این یه رازه...کشته شدن برادرم کار داداشت بوده، یعنی باید باشه وگرنه همچی بهم میریزه

تقلا میکنم...
کاش ادمیزادی حرف بزند...

دستش را از روی صورتم پس میزنم.
حرف هایش خوفناک است.

با قلبی پر تپش لب میزنم
-این یه راز نیست...اینو نمیتونی مخفی کنی داداشم هیچ کاره بوده، اینو توهم خوب میدونی...ولی نمیدونم چرا داری خودت میزنی به نفهمی

سیگارش را روی لبان نیمه بازش میگذارد و پنجره را پیایین میکشد.

مردی تا کمر برایش خم شده و سیکار را اتش میزند. 


از بوی سیگار متنفرم اما...
این بو...
بوی خاصی است.

نیشخندش را از پس دود میبینم
-ساکت بودن خیلی خوبه...انقد خوبه که باعث میشه کشته نشی...زخمی نشی...خاکی نشی...

کلماتی که سر هم میکرد ترسناک بود...
مانند خودش...
خانه اش...
و کارهایش.

کاش بر میگشتم به ان دوران.
کاش ان تماس را وصل نمیکردم.

کاش اصلا نبودم...
نه برادر کسی...
نه زن سابق کسی.